Her yıl olduğu gibi bu yılda Yörükhan ailesi Antakya’da buluşur. Nar hasatının ilk ürününü, herkese bolluk, bereket ve huzur getirmesi dileğiyle toplayacaklardır. Her şey yolunda giderken Kıymet Hanım’ın oğlu Kahraman’ı ve gelini Defne’yi kastederek söylediği “İnşallah kendi torunumuzu da görürüz…” sözü ortalığı karıştırır. Çocuk doğuramayan kadın olarak suçlanması Defne’yi çok üzer, Kahraman da bunun üzerine ailesine ağır konuşur. Bu olaydan sonra hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktır.

Defne, üzerindeki bu “eksikliği” gidermek için nasıl olursa olsun bir çocuk ister. Bu istek Kıymet Hanım için bulunmaz bir fırsattır. Gelini artık doğru yolu bulmuştur. Kendisi de bu uğurda elinden geleni yapacaktır. Gelini için bir taşıyıcı anne bulacaktır. Bu kişi kim olur diye düşünürken “kısmet” ayağına gelir… Elif… Antakyalı bu genç kız çok zor durumdadır. Başından bir felaket geçmiştir.